بيست‏ويكم:سيّد ابن طاووس به سند معتبر،از جميل بن درّاج روايت‏ كرده:مردى خدمت امام صادق عليه السّلام آمد و گفت:اى مولاى من سنّ و سالم بالا رفته،و خويشانم رمرده‏اند،و مونسى‏ ندارم،مى‏ترسم مرا هم مرگ دريابد،حضرت فرمود:برادران مؤمن صالح،براى انس گرفتن از نزديكان بهترند،و اگر طولانى‏ شدن عمر خود و خويشان و دوستان را خواهى،اين دعا را پس از هر نماز بخوان.

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ اَللّهُمَّ اِنَّ رَسُولَكَ الصّادِقَ الْمُصَدَّقَ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَآلِهِ قالَ اِنَّكَ قُلْتَ ما تَرَدَّدْتُ فى شَىْءٍ اَ نَا فاعِلُهُ كَتَرَدُّدى فى قَبْضِ رُوحِ عَبْدِىَ الْمُؤْمِنِ يَكْرَهُ الْمَوْتَ وَاَكْرَهُ مَسآئَتَهُ اَللّهُمَّ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجَّلْ لِوَلِيِّكَ الْفَرَجَ وَالْعافِيَةَ وَالنَّصْرَ وَلا تَسُؤْنى فى نَفْسى وَلا فى اَحَدٍ مِنْ اَحِبَّتى
خدايا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست،خدايا رسول راستگوى تصديق‏شده‏ات(درود تو بر او و خاندانش)گفت:كه تو فرمودى:در هيچ كارى از كارهايم ترديد نكرده‏ام همچون ترديد در گرفتن روح‏ بنده مؤمنم درحالى‏كه او مرگ را خوش ندارد و من هم رنجاندن او را خوش ندارم،خدايا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست،و براى‏ ولىّ‏ات گشايش و عافيت و يارى را نزديك گردان،و درباره خودم،و احدى از دوستانم بدى قرار مده.
و اگر خواهى يك‏ يك از دوستان خود را نام ببر و بگو:«و لا فى فلان و لا فى فلان»راوى گفت:چون بر اين دعا مداومت كردم،چندان عمر يافته‏ام كه از زندگانى ملول و خسته شده‏ام،و اين دعا بسيار معتبر است.و در تمام كتابهاى دعا نقل شده

منبع: dooa.ir

اَللّهُمَّ اَنْتَ الْمَلِكُ الْحَقُّ الْمُبينُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ

خدايا توئى پادشاه برحق آشكار معبودى جز تو نيست

سُبْحانَكَ اِنّى ظَلَمْتُ نَفْسى فَاغْفِرْ لى ذَنْبى اِنَّهُ لا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ اِلاّ اَنْتَ

منزهى تو و براستى من بر خويشتن ستم كردم پس گناهم بيامرز كه نيامرزد گناهان را جز تو

و بعد از تكبير پنجم مى گوئى :

لَبَّيْكَ وَسَعْدَيْكَ وَالْخَيْرُ فى يَدَيْكَ وَالشَّرُّ لَيْسَ اِلَيْكَ

بله آماده خدمتم خير بدست تو است و شر از تو نيست

وَالْمَهْدِىُّ مَنْ هَدَيْتَ عَبْدُكَ وَابْنُ عَبْدَيْكَ ذَليلٌ بَيْنَ يَدَيْكَ مِنْكَ وَبِكَ وَلَكَ

راه يافته كسى كه تو راهنمائيش كردى بنده تو و زاده دو بنده ديگرت پيش درگاهت از تو و با تو و براى تو

وَاِلَيْكَ لا مَلْجَاءَ وَلا مَنْجا وَلا مَفَرَّ مِنْكَ اِلاّ اِلَيْكَ سُبْحانَكَ وَحَنانَيْكَ تَبارَكْتَ

و بسوى تو است نه پناهگاهى و نه جائى براى رهائى ونه گريزگاهى جز بسوى تو نيست منزهى تو و من خواهان رحمتم برتر

وَتَعالَيْتَ سُبْحانَكَ رَبَّ الْبَيْتِ الْحَرامِ *

و والائى منزهى تو اى پروردگار خانه محترم

و بعد از تكبير هفتم مى گوئى :

وَجَّهْتُ

من رو بسوى

وَجْهِىَ لِلَّذى فَطَرَ السَّمواتِ وَالاَْرْضَ عالِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهادَةِ حَنيفا مُسْلِما

آنكس كنم كه آسمانها و زمين را آفريد داناى نهان و آشكار است با حال اعتدال و تسليم

وَما اَنَا مِنَ الْمُشْرِكينَ اِنَّ صَلوتى وَنُسُكى وَمَحْياىَ وَمَماتى لِلَّهِ رَبِّ

و از مشركان نيستم همانا نماز و عبادت و زندگى و مرگ من از خدا پروردگار

الْعالَمينَ لا شَريكَ لَهُ وَبِذلِكَ اُمِرْتُ وَاَ نَا مِنَ الْمُسْلِمينَ

جهانيان است كه شريكى براى او نيست و بدان ماءمورم و من از مسلمانانم

منبع: dooa.ir

 اَللّهُمَّ لابُدَّ مِنْ اَمْرِكَ، وَلابُدَّ مِنْ قَدَرِكَ،وَلابُدَّ مِنْ قَضآئِكَ، وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ
خدايا چاره‏اى نيست از دستورت و چاره‏اى نيست از تقديرت و چاره‏اى نيست از قضايت و جنبش و نيروئى‏
 اِلاَّ بِكَ، اَللّهُمَّ فَما قَضَيْتَ عَلَيْنامِنْ قَضآءٍ، اَوْ قَدَّرْتَ عَلَيْنا مِنْ قَدَرٍ، فَاعْطِنا
نيست جز به تو خدايا پس آنچه بر ما معين كرده‏اى از قضاى خود يا مقدر فرموده‏اى از تقدير خويش پس چنان شكيبائى‏
 مَعَهُ صَبْراً يَقْهَرُهُ‏وَيَدْمَغُهُ، وَاجْعَلْهُ لَنا صاعِداً فى‏ رِضْوانِكَ، يُنْمى‏ فى‏
براى تحمل آن نيز به ما بده كه آن را مقهورخويش كند و بكوبدش و آن شكيبائى را براى ما بالابر در بهشت رضوان تا افزوده‏
 حَسَناتِناوَتَفْضيلِنا، وَسُؤْدَدِنا وَشَرَفِنا، وَمَجْدِنا وَنَعْمآئِنا، وَكَرامَتِنا فِى الدُّنْيا
گردد در حسنات ماو برترى و سيادت و شرف و شوكت و نعمتها و كرامتهاى ما در دنيا
 وَالْأخِرَةِ، وَلا تَنْقُصْ مِنْ حَسَناتِنا، اَللّهُمَّ وَما اَعْطَيْتَنا مِنْ عَطآءٍ، اَوْ
و آخرت و چيزى از حسنات ما كم مكن خدايا آنچه به ما داده‏اى از عطا يا
 فَضَّلْتَنا بِهِ مِنْ فَضيلَةٍ، اَوْ اَكْرَمْتَنا بِهِ مِنْ كَرامَةٍ، فَاعْطِنا مَعَهُ شُكْراً
فضيلتى كه به ما داده‏اى يا كرامتى كه ما را بدان گرامى داشته‏اى پس به همراه آن سپاسگزارى و شكرى نيز به ما بده‏
 يَقْهَرُهُ وَيَدْمَغُهُ، وَاجْعَلْهُ لَنا صاعِداً فى‏ رِضْوانِكَ، وَفى‏ حَسَناتِنا
كه آن را مقهور ساخته و بكوبدش و بالا رونده‏اش كن در بهشت رضوانت و در حسنات‏
 وَسُؤْدَدِنا وَشَرَفِنا، وَنَعْمآئِكَ وَكَرامَتِكَ فِى الدُّنْيا وَالْأخِرَةِ، وَلا
و سيادت و شرف ما و نعمتهاى تو و كرامتت در دنيا و آخرت‏
 تَجْعَلْهُ لَنا اَشَراً وَلا بَطَراً، وَلا فِتْنَةً، وَلا مَقْتاً وَلا عَذاباً، وَلا خِزْياً فى‏
و قرارش مده براى ما خودخواهى و خوش‏گذرانى و نه فتنه و نه كينه‏توزى و نه عذاب و رسوائى در
 الدُّنْيا وَالْأخِرَةِ، اَللّهُمَّ اِنَّا نَعوُذُ بِكَ مِنْ عَثْرَةِ اللِّسانِ، وَسُوءِ الْمَقامِ،
دنيا و آخرت خدايا ما به تو پناه بريم از لغزش زبان و بدى جايگاه‏
 وَخِفَّةِ الْميزانِ، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ، وَلَقِّنا حَسَناتِنا
و سبك بودن ميزان عمل خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد و تلقين كن به ما اعمال نيك ما را
 فِى الْمَماتِ، وَلا تُرِنا اَعْمالَنا حَسَراتٍ، وَلا تُخْزِنا عِنْدَ قَضآئِكَ، وَلا
در عالم مرگ و اعمال ما را بصورت حسرت‏آميز به ما نشان مده و رسوايمان مكن در هنگام قضاوت و
 تَفْضَحْنا بِسَيِّئاتِنا يَوْمَ نَلْقاكَ، وَاجْعَلْ قُلوُبَنا تَذْكُرُكَ وَلا تَنْساكَ،
حكومتت و مفتضحمان مكن به كردار بدمان در روز ديدارت و دلهاى ما را چنان كن كه يادت كند و فراموشت نكند

 وَتَخْشاكَ كَاَنَّها تَراكَ، حَتّى‏ تَلْقاكَ، وَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ،
و از تو بترسد آن چنان كه گويا تو را مى‏بيند تا بدان هنگام كه ديدارت كنيم و درود فرست بر محمد و آل محمد
 وَبَدِّلْ سَيِّئاتِنا حَسَناتٍ، وَاجْعَلْ حَسْناتِنا دَرَجاتٍ، وَاجْعَلْ دَرَجاتِنا
و تبديل كن بديهاى ما را به نيكيها و نيكيهامان را قرار ده درجات و درجاتمان را
 غُرُفاتٍ، وَاجْعَلْ غُرُفاتِنا عالِياتٍ، اَللّهُمَّ وَاَوْسِعْ لِفَقيرِنا مِنْ سَعَةِ ما
غرفه‏ها و غرفه‏هامان را بلند گردان خدايا وسيع گردان براى بينوايان ما از وسعت آنچه‏
 قَضَيْتَ عَلى‏ نَفْسِكَ، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ، وَمُنَّ عَلَيْنا
بر خود مقرر فرمودى خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد و منت بِنِه بر ما
 بِالْهُدى‏ مااَبْقَيْتَنا، وَالْكَرامَةِ مااَحْيَيْتَنا، وَالْكَرامَةِ اِذا تَوَفَّيْتَنا، وَالْحِفْظِ
به‏هدايت تا در اين جهان نگاهمان دارى و به كرامت زنده‏مان دارى و نيز به كرامت هنگامى‏كه ميراندى ما را وبه‏نگهدارى‏
 فيما بَقِىَ مِنْ عُمْرِنا، وَالْبَرَكَةِ فيما رَزَقْتَنا، وَالْعَوْنِ عَلى‏ ما حَمَّلْتَنا،
محافظتمان در آنچه باقى مانده از عمر ما و بركت در آنچه روزيمان كرده‏اى و به يارى دادن در آنچه به ماتكليف فرمودى‏
 وَالثَّباتِ عَلى‏ ما طَوَّقْتَنا، وَلا تُؤاخِذْنا بِظُلْمِنا، وَلا تُقايِسْنا بِجَهْلِنا،
و به استقامت و پايدارى در آنچه به گردن ما نهادى و مگير ما را به ستممان و نسنج ما را به نادانيمان‏
 وَلا تَسْتَدْرِجْنا بِخَطايانا، وَاجْعَلْ اَحْسَنَ ما نَقوُلُ ثابِتاً فى‏ قُلوُبِنا،
و بتدريج ما را مغرور به خطاهايمان مكن و قرار ده بهترين سخنى را كه ما مى‏گوئيم پابرجا در دلهامان‏
 وَاجْعَلْنا عُظَمآءَ عِنْدَكَ، وَاَذِلَّةً فى‏ اَنْفُسِنا، وَانْفَعْنا بِما عَلَّمْتَنا وَزِدْنا
و بگردان ما را در پيش خودت بزرگ و در پيش خودمان خوار و زبون و سود بخش به ما در آنچه به ما ياد دادى و بيفزا
 عِلْماً نافِعاً، وَاَعوُذُ بِكَ مِنْ قَلْبٍ لا يَخْشَعُ، وَمِنْ عَيْنٍ لا تَدْمَعُ، وَمِنْ‏
ما را به دانشى سودمند و پناه برم به تو از دلى كه نترسد و از چشمى كه اشك نريزد و از
 صَلوةٍ لا تُقْبَلُ، اَجِرْنا مِنْ سُوءِ الْفِتَنِ، يا وَلِىَّ الدُّنْيا وَالْأخِرَةِ.
نمازى كه پذيرفته نشود پناه ده ما را از بدى آشوبها اى سرپرست دنيا و آخرت

منبع: dooa.ir

نهم كفعمى در بلد الا مين دعائى مروىّ از حضرت امام موسى كاظم عليه السلام نقل كرده و فرموده عظيم الشّاءن و سريع الا جابه است و آن اين است :

اَللّهُمَّ اِنّى اَطَعْتُكَ فى اَحَبِّ

خدايا همانا من در محبوبترين

الاْشْياَّءِ اِلَيْكَ وَهُوَ التَّوْحيدُ وَلَمْ اَعْصِكَ فى اَبْغَضِ الاْشْياَّءِ اِلَيْكَ وَهُوَ

چيزها در نزد تو كه عبارت از توحيد و يگانگيت بود از تو پيروى كردم و در مبغوض ترين چيزها در نزدت كه عبارت از

الْكُفْرُ فَاغْفِرْ لى ما بَيْنَهُما يا مَنْ اِلَيْهِ مَفَرّى آمِنّى مِمّا فَزِعْتُ مِنْهُ

كفر بتو بود نافرمانيت نكردم پس آنچه دراين ميان است ازگناهانم بيامرز اى كه بسوى اوست گريزگاه من مرااز آنچه به خاطر

اِلَيْكَ اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِىَ الْكَثيرَ مِنْ مَعاصيكَ وَاقْبَلْ مِنِّى الْيَسيرَ مِنْ

آن بسويت پناه آوردم امان بخش خدايا بيامرز گناهان بسيارم را و بپذير از من

طاعَتِكَ يا عُدَّتى دُونَ الْعُدَدِ وَيا رَجاَّئى وَالْمُعْتَمَدَ وَيا كَهْفى

طاعت اندكم را اى ذخيره در مقابل ساير ذخيره ها و اى مايه اميد و تكيه گاه من و اى پناهگاه

وَالسَّنَدَ وَيا واحِدُ يا اَحَدُ يا قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ اَللّهُ الصَّمَدُ لَمْ يَلِدْ وَلَمْ

ونگهبانم و اى يگانه اى يكتا اى آنكه دروصف خود به پيغمبرت گفتى بگو او خداى يكتا است خدا بى نياز است ، نزايد و نه

يُولَدْ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً اَحَدٌ اَسْئَلُكَ بِحَقِّ مَنِ اصْطَفَيْتَهُمْ مِنْ خَلْقِكَ

زاييده شده و نيست برايش همتا و مانندى هيچكس از تو مى خواهم به حق آنانكه از ميان خلق خود آنها را برگزيدى

وَلَمْ تَجْعَلْ فى خَلْقِكَ مِثْلَهُمْ اَحَداً اَنْتُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَتَفْعَلَ 

و در خلق خود هيچكس را مانند ايشان نكردى كه درود فرستى بر محمد و آل او و درباره من انجام دهى

بى ما اَنْتَ اَهْلُهُ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِالْوَحْدانِيَّةِ الْكُبْرى وَالْمُحَمَّدِيَّةِ

آنچه را تو شايسته آنى خدايا از تو خواهم به حق مقام وحدانيت و يكتايى بزرگ خودت و به مقام محمدى

الْبَيْضاَّءِ وَالْعَلَوِيَّةِ الْعُلْيا وَبِجَميعِ مَا احْتَجَجْتَ بِهِ عَلى عِبادِكَ

آن مقام تابنده و به مقام علوى آن مقام والا و به تمام حجتهاى خود بر بندگانت

وَبِالاِْسْمِ الَّذِى حَجَبْتَهُ عَنْخَلْقِكَ فَلَمْ يَخْرُجْ مِنْكَ اِلاّ اِلَيْكَ صَلِّعَلى

و به حق آن نامى كه از خلق خود پنهان داشتى كه اظهار نشود از تو مگر بخودت كه درود فرستى بر

مُحَمِّدٍ وَآلِهِ وَاجْعَلْ لى مِنْ اَمْرى فَرَجاً وَمَخْرَجا وَارْزُقْنى مِنْحَيْثُ

محمد و آل محمد و براى من در كارم گشايش و راه نجاتى قرار دهى و به من روزى دهى از آنجا كه

اَحْتَسِبُ وَمِنْ حَيْثُ لااَحْتَسِبُ اِنَّكَ تَرْزُقُ مَنْ تَشاَّءُ بِغَيْرِ حِسابٍ

گمان دارم و از آنجا كه گمان ندارم كه تو روزى دهى هر كه را بخواهى بى حساب

پس حاجت خود را بطلب

منبع: dooa.ir

«مرحومه علامه نهاوندی» فرموده است:
یکی از نمازهایی که در رساندن انسان به مطلوب خود، به تجربه ثابت شده خواندن چهاررکعت نماز است به این طریق که این نماز به دو سلام ختم شود.
در رکعت اول پس از سوره حمد، صد مرتبه افوض امری الی الله ان الله بصیر بالعباد (سوره غافر، آیه 44) خوانده شود.

در رکعت دوم، پس از سوره حمد، صد مرتبه الا الی الله تصیر الامور (سوره شوری آیه 53) خوانده شد.
در رکعت سوم پس از سوره حمد صد مرتبه نصر من الله و فتح قریب (سوره صف آیه 13) و در رکعت چهارم پس از سوره حمد صد مرتبه انا فتحنا لک فتحا مبینا (سوره فتح آیه 1) و پس از خواندن نماز به سجده رود و صد مرتبه بگوید:
غفرانک ربنا و الیک المصیر (سوره بقره، آیه 285)
و صد مرتبه استغفرالله و اتوب الیه را بر زبان جاری کند.

منبع: dooa.ir